contactos

Discretiva

contactos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
contāctōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii contāctus

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈtaːktoːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·tāc·tōs — morphologica: con-tact-os

Loci

Publius Vergilius Maro -70…-19

Titus Livius -58…+17

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Quintus Curtius Rufus fl. 50

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

• nam neque erat coriis usus, nec viscera quisquam

aut undis abolere potest aut vincere flamma;

ne tondere quidem morbo inluvieque peresa

vellera nec telas possunt attingere putris;

verum etiam invisos si quis temptarat amictus,

ardentes papulae atque immundus olentia sudor

membra sequebatur, nec longo deinde moranti

tempore contactos artus sacer ignis edebat. —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis ^[1][2]

class.

• non acrius cum Carthaginiensibus quam inter se ipsi ferro dimicauerunt, praebuissentque occasionem furore suo Locros recipiendi Hannibali nisi accitus ab nobis Scipio interuenisset. at hercule milites contactos sacrilegio furor agitat, in ducibus ipsis puniendis nullum deae numen apparuit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

class.  (41 p.C.n.)

• Demus operam ne accipiamus iniuriam, quia ferre nescimus. Cum placidissimo et facillimo et minime anxio morosoque vivendum est; sumuntur a conversantibus mores et ut quaedam in contactos corporis vitia transiliunt, ita animus mala sua proximis tradit: ebriosus convictores in amorem meri traxit, inpudicorum coetus fortem quoque et silice natum virum emolliit, avaritia in proximos virus suum transtulit. —De Ira Senecae ^[4][2]

saec. I.

• Amico animo, si veri patiens fuisset, admonebatur, sed in rabiem ira pervenerat. Itaque rursus - nam parumper, quibus imperatum erat, dubitaverant - mergi in amnem, sicut vincti erant, iussit. Nec hoc quidem supplicium seditionem militum movit. Namque copiarum duces atque amicos eius manipuli adeunt petentes, ut, si quos adhuc pristina noxa iudicaret esse contactos, iuberet interfici: offerre se corpora irae, trucidaret. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[5][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Eadem et basilisci serpentis est vis. Cyrenaica hunc generat provincia, duodecim non amplius digitorum magnitudine, candida in capite macula ut quodam diademate insignem. sibilo omnes fugat serpentes nec flexu multiplici, ut reliquae, corpus inpellit, sed celsus et erectus in medio incedens. necat frutices, non contactos modo, verum et adflatos, exurit herbas, rumpit saxa: talis vis malo est. creditum quondam ex equo occisum hasta et per eam subeunte vi non equitem modo, sed equum quoque absumptum. —Naturalis historia Plinii ^[6][2]

Fontes