currant

Discretiva

currant dictio est in variis linguis:

• Anglice: currant

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
currant	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkur.rant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·rant — morphologica: curr-ant

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

Quintus Curtius Rufus ca. 50

Isidorus Hispalensis 560-636

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• quae sit enim culti facundia sensimus oris,

civica pro trepidis cum tulit arma reis.

scimus et, ad nostras cum se tulit impetus artes,

ingenii currant flumina quanta tui. —Fasti Ovidii Nasonis ^[1][2]

class.

• Democritus quoque, subtilissimus antiquorum omnium, suspicari se ait plures stellas esse quae currant, sed nec numerum illarum posuit nec nomina, nondum comprehensis quinque siderum cursibus. —Naturales quaestiones Senecae ^[3][2]

saec. I.

• sed ne pictura quidem sufficiet imagini colorum reddendae mixturarumque varietati, sive alterni atque multiplices inter se nectantur, sive privatis generum funiculis in orbem, in oblicum, in ambitum quaedam coronae per coronas currant. —Naturalis historia Plinii ^[4]

saec. I.

• Ergo universi ad eos, qui in armis erant, currant furere clamitantes et cum dis proelium inituros: navigia non posse numerari, quae invictos viros veherent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Hunc Romani dictum putant a circuitu equorum, eo quod ibi circum metas equi currant. Graeci vero a Circe Solis filia, quae Patri suo hoc genus certaminis instituit, asserunt nuncupatum, et ab ea circi appellationem argumentantur. Fuit autem maga, et venefica, et sacerdos daemonum, in cuius loci habitu et opere magicae artes, et cultus idololatriae recognoscitur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[6]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Hinc unius speciei calidum adiectum calido alterius speciei non intendit ipsum neque adiuvat et promovet plus quam lumen adiuvet sonum vel sonus adiuvet vel promoveat visum; haec enim licet sub titulo calidi, frigidi et humidi et sicci currant eodem, non tamen sunt eaedem secundum qualitatem species physice intelligendo et secundum rationem cuiusque propriam. —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni ^[7][2]

Fontes

4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 1, [2] — currant
6. Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber XVIII. Caput XXVIII. [2] — currant