currat

Discretiva

currat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
currat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkur.rat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·rat — morphologica: curr-at

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

T. Lucretius Carus –95…–55

Quintus Horatius Flaccus -65/-8

Albius Tibullus -54/-19

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23-79

Marcus Valerius Martialis 40-103

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ergo in aliis, id est in historia et in eo quod appellamus ἐπιδεικτικόν, placet omnia dici Isocrateo Theopompeoque more illa circumscriptione ambituque, ut tamquam in orbe inclusa currat oratio, quoad insistat in singulis perfectis absolutisque sententiis. —Orator ad M. Brutum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quin etiam passim nostris in versibus ipsis

multa elementa vides multis communia verbis,

cum tamen inter se versus ac verba necesse est

confiteare alia ex aliis constare elementis;

non quo multa parum communis littera currat

aut nulla inter se duo sint ex omnibus isdem,

sed quia non volgo paria omnibus omnia constant. —De rerum natura Lucretii ^[3][2]

class.

• ergo non satis est risu diducere rictum

auditoris: et est quaedam tamen hic quoque virtus:

est brevitate opus, ut currat sententia neu se

inpediat verbis lassas onerantibus auris,

et sermone opus est modo tristi, saepe iocoso,

defendente vicem modo rhetoris atque poetae,

interdum urbani, parcentis viribus atque

extenuantis eas consulto. ridiculum acri

fortius et melius magnas plerumque secat res. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci ^[4][2]

class.

• Sanguineas edat illa dapes atque ore cruento

Tristia cum multo pocula felle bibat;

Hanc volitent animae circum sua fata querentes

Semper et e tectis strix violenta canat;

Ipsa fame stimulante furens herbasque sepulcris

Quaerat et a saevis ossa relicta lupis,

Currat et inguinibus nudis ululetque per urbes,

Post agat e triviis aspera turba canum.

Eveniet: dat signa deus; sunt numina amanti,

Saevit et iniusta lege relicta Venus. —Elegiarum libri II Tibulli ^[5][2]

saec. I.

• Praeponam enim unum ex libertis sepulcro meo custodiae causa, ne in monumentum meum populus cacatum currat. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[6][2]

saec. I.

• Asiae longitudo in confesso est |L| XIII DCCL; latitudo sane computetur ab Aethiopico mari Alexandriam iuxta Nilum sitam, ut per Meroen et Syenen mensura currat, |XVIII| LXXV. —Naturalis historia Plinii ^[7][2]

saec. I.

• Hiberna quamvis Arctos et rudis Peuce

Et ungularum pulsibus calens Hister

Fractusque cornu iam ter inprobo Rhenus

Teneat domantem regna perfidae gentis

Te, summe mundi rector et parens orbis:

Abesse nostris non tamen potes votis.

Illic et oculis et animis sumus, Caesar,

Adeoque mentes omnium tenes unus,

Ut ipsa magni turba nesciat Circi,

Utrumne currat Passerinus an Tigris. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[8][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Oceanum, et Graeci, et Latini ideo nominant, quod in circuli modo ambiat orbem: sive a celeritate, eo quod ocius currat; item quia, ut coelum, purpureo colore nitet. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[9][2]

saec. XII.

• Unde tam feminae quam viri qui proprio tactu corporis sui semen suum de se excutiunt, in hac sorde sua ulceribus et vulneribus semetipsos in animabus suis inficiunt, cum propter amorem meum in officio castitatis se constringere noluerunt. Quid hoc? Quia cum homo stimulum carnis suae se pungere senserit: in cavernam continentiae currat, et scutum castitatis apprehendat, atque ita se ab immunditia defendat. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[10][2]

Latinitas nova

saec. XIX.

• Omnino autem quum moveatur, quicquid movetur, tribus modis, id est, vel quia ex accidenti, vel quia pars aliqua, vel quia per se movetur: solum ex accidenti potest mutari mutatio: veluti, si is qui sanatur, currat, aut discat. Sed mutationem ex accidenti, dudum missam fecimus. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[11][2]

Fontes