curres

Discretiva

curres dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

currēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
currēs	secunda singularis	futurum	activa	indicativus	currō (currere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkur.reːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·rēs — morphologica: curr-es

Hispanice

curres

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
curres	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	currar
curres	secunda singularis	praesens	negativa	imperativus	currar

Appellatio pronuntiatusque

API: ˈku.rres]

Syllabificatio phonetica: cu·rres — morphologica: curr-es

Loci

Quintus Horatius Flaccus -65/-8

P. Ovidius Naso -42…+18

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• ut iugulent hominem, surgunt de nocte latrones;

ut te ipsum serves, non expergisceris? atqui

si noles sanus, curres hydropicus; et ni

posces ante diem librum cum lumine, si non

intendes animum studiis et rebus honestis,

invidia vel amore vigil torquebere. nam cur,

quae laedunt oculum, festinas demere, siquid

est animum, differs curandi tempus in annum? —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci ^[1][2]

class.

• Haec ubi transierint, Capricorno, Phoebe, relicto

per iuvenis curres signa regentis aquam.

septimus hinc Oriens cum se demiserit undis,

fulgebit toto iam Lyra nulla polo. —Fasti Ovidii Nasonis ^[3][2]

saec. I.

• Quid, stulte, nostris versibus tuos misces?

Cum litigante quid tibi, miser, libro?

Quid congregare cum leonibus volpes

Aquilisque similes facere noctuas quaeris?

Habeas licebit alterum pedem Ladae,

Inepte, frustra crure ligneo curres. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4][2]

Fontes