demonstranda

Discretiva

demonstranda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dēmōnstranda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēmōnstranda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstranda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstranda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstranda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstranda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dēmōnstrandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtranda/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·tran·da — morphologica: de-monstr-and-a

dēmōnstrandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēmōnstrandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi dēmōnstrandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtrandaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·tran·dā — morphologica: de-monstr-and-a

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• <n>o<n> demonstranda remedia, quorum medicina maioris mali periculum adferat: —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 105, [180] — demonstranda
2. Vicicitatio: demonstranda.