dictata

Latine

dictāta

Appellatio pronuntiatusque

API: /dikˈtaːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dic·tā·ta — morphologica: dictat-a

Nomen substantivum

dictāt|a, -ōrum neut., plur.

1. Ea, quae magistri in ludo pueris dictant addiscenda.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	—	dictāta	I
gen.	—	dictātōrum	II
dat.	—	dictātīs	III
acc.	—	dictāta	IV
abl.	—	dictātīs	VI
voc.	—	dictāta	V

Translationes

Ea, quae magistri in ludo pueris dictant addiscenda

Anglice: lessons (en) pl, exercises (en) pl

Germanice: Lehrsätze (de) m pl, Lektionen (de) f pl, Regeln (de) f pl

Discretiva

dictata dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dictāta

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dictāta	casus nominativus singularis · genus femininum	participii dictātus
dictāta	casus vocativus singularis · genus femininum	participii dictātus
dictāta	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii dictātus
dictāta	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii dictātus
dictāta	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii dictātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /dikˈtaːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dic·tā·ta — morphologica: dictat-a

dictātā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dictātā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii dictātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /dikˈtaːtaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dic·tā·tā — morphologica: dictat-a