digiti

Discretiva

digiti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

digitī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
digitī	casus genitivus singularis	substantivi digitus
digitī	casus nominativus pluralis	substantivi digitus
digitī	casus vocativus pluralis	substantivi digitus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdigitiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: di·gi·tī — morphologica: digit-i

Italice

digiti

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
digiti	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	digitare
digiti	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	digitare
digiti	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	digitare
digiti	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	digitare
digiti	tertia singularis	praesens	activa	imperativus	digitare

Forma	Modus flexurae	originis
digiti	forma pluralis	substantivi digito

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdid͡ʒiti/

Syllabificatio phonetica: di·gi·ti — morphologica: digit-i

Loci

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Apuleius ca. 125-170

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Sed virgini subire digiti qua masculo, mulieri per naturale eius debent. Tum virgini quidem sub ima sinisteriore ora, mulieri vero inter urinae iter et os pubis incidendum est sic, ut utroque loco plaga ista transversa sit; neque terreri convenit, si plus ex muliebri corpore sanguinis profluit. —De Medicina Celsi ^[1]

saec. I.

• Quod ne fiat, recedere ab ipso codice instar unius digiti spatio conveniet, atque ita radiculas praecidere; quae sic ademptae non amplius pullulant, et a cetera noxa truncum defendunt. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[2][3]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Priusque apparatu solito instruit feralem officinam, omne genus aromatis et ignorabiliter lamminis litteratis et infelicium navium durantibus damnis repletam, defletorum, sepultorum etiam, cadaverum expositis multis admodum membris; hic nares et digiti, illic carnosi clavi pendentium, alibi trucidatorum servatus cruor et extorta dentibus ferarum trunca calvaria. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4][3]

saec. IV.

• Non igitur solum movendi celeritas atque facilitas, sed etiam motionis modus ipse in membris, usui potius quam scientiae tribuendus est. Nam si aliter esset, eo quisque manibus melius uteretur quo esset peritior: quod licet ad tibias citharasve referamus, ne quod ibi digiti atque articuli faciunt, quia difficile nobis est, scientia potius quam usu et sedula imitatione ac meditatione fieri putemus. —De musica Augustini ^[5][3]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Quid mensura humerorum, cubitorum, manuum quoque et pedum, usque ad finem maioris digiti, ventis in aliqua proportione similis, in interioris hominis qualitatibus demonstret. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[6][3]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Sapientibus enim illud certissimum esse debet, quod tum numeri tum numerandi rationes ita sunt diversi, sicut et numerantium digiti, capita et intentionum conditio non est eadem. Ea igitur quae ad naturae omniparentis numeros conveniunt, ad nostros non umquam poterunt numeros convenire. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[7][3]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XXVI. [4] — digiti