dividas

Discretiva

dividas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dīvidās

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidās	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwidaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dās — morphologica: di-vid-as

Hispanice

dividas

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dividas	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	dividir

Appellatio pronuntiatusque

API: [diˈβiðas]

Syllabificatio phonetica: di·vi·das — morphologica: di-vid-as

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed facillime discit auditor et quid agatur intellegit, si complectare in principio genus naturamque causae, si definias, si dividas, si neque prudentiam eius impedias confusione partium nec memoriam multitudine; quaeque mox de narratione dilucida dicentur, eadem etiam huc poterunt recte transferri. —Partitiones oratoriae Ciceronis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Sic igitur, inquit, etiam istud quod in lege est; si dividas separesque duo verba haec ‘subruptum’ et ‘erit’, ut sic audias ‘subruptum erit’, tamquam ‘certamen erit’ aut ‘sacrificium erit’, tum videbitur lex in postfuturum loqui; si vero copulate permixteque dictum intellegas, ut ‘subruptum erit’ non duo, sed unum verbum sit idque unitum patiendi declinatione sit, Tum hoc verbo non minus praeteritum tempus ostenditur quam futurum. —Noctes Atticae A. Gellii ^[3][2]

Fontes