dividatis

Discretiva

dividatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidātis	secunda pluralis	praesens	activa	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dā·tis — morphologica: di-vid-atis

Loci

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 102 p.C.n.)

• Ex quo colligi potest et Corvinum ab illis et Asinium audiri potuisse; nam Corvinus in medium usque Augusti principatum, Asinius paene ad extremum duravit, ne dividatis saeculum, et antiquos ac veteres vocitetis oratores, quos eorundem hominum aures adgnoscere ac velut coniungere et copulare potuerunt. —Dialogus de oratoribus P. Cornelii Taciti ^[1][2]

Fontes