dividebat

Discretiva

dividebat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidēbat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdeːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dē·bat — morphologica: di-vid-ebat

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Valerius Martialis 40-103

P. Cornelius Tacitus ca. 105-110

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hic pecunias vestras aestimabat; possessiones notabat et urbanas et rusticas; huius mendicitas aviditate coniuncta in fortunas nostras imminebat; dividebat agros quibus et quos volebat; nullus aditus erat privato, nulla aequitatis deprecatio. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• Centum miselli iam valete quadrantes,

Anteambulonis congiarium lassi,

Quos dividebat balneator elixus.

Quid cogitatis, o fames amicorum?

Regis superbi sportulae recesserunt.

‘Nihil stropharum est: iam salarium dandum est.’ —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Multae et atroces inter se militum caedes, post seditionem Ticini coeptam manente legionum auxiliorumque discordia; ubi adversus paganos certandum foret, consensu. sed plurima strages ad septimum ab urbe lapidem. singulis ibi militibus Vitellius paratos cibos ut gladiatoriam saginam dividebat; et effusa plebes totis se castris miscuerat. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[4][2]

Fontes