divideremus

Discretiva

divideremus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīviderēmus	prima pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwideˈreːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·de·rē·mus — morphologica: di-vid-eremus

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Nam ideo videtur additus ternarius numerus, ut admoneamur ex qua multiplicatione facti sint centum quinquaginta tres: ac si diceretur, Centum quinquaginta in tria divide. Nam si diceretur, Centum quinquaginta duo, ex illo numero qui supercrevit admoniti, divideremus in septuaginta quinque: quoniam septuaginta quinque bis ducti, faciunt centum quinquaginta. —Sermones de tempore Augustini ^[1][2]

Fontes