divideretis

Discretiva

divideretis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīviderētis	secunda pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwideˈreːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·de·rē·tis — morphologica: di-vid-eretis

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Divideretis inter vos cibum, si afferrem ventribus, nec totus perveniret ad singulos; sed quanto plures estis, tanto in plura frutra quod ponerem divideretis, et tanto minus quisque acciperet, quanto maior esset accipientium multitudo. —Sermones de tempore Augustini ^[1][2]

Fontes