dividet

Discretiva

dividet dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidet	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwidet/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·det — morphologica: di-vid-et

Usus

Latinitas antiqua

antiq.

• Politionem quo pacto partiario dari oporteat. In agro Casinate et Venafro in loco bono parti octava corbi dividat, satis bono septima, tertio loco sexta; si granum modio dividet, parti quinta. In Venafro ager optimus nona parti corbi dividat. Si communiter pisunt, qua ex parte politori pars est, eam partem in pistrinum politor. Hordeum quinta modio, fabam quinta modio dividat. —De re rustica (vel: De agri cultura) Catonis. (-234...-149). Caput CXXXVI, [1].

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Erit igitur haec facultas in eo quem volumus esse eloquentem, ut definire rem possit nec id faciat tam presse et anguste quam in illis eruditissimis disputationibus fieri solet, sed cum explanatius tum etiam uberius et ad commune iudicium popularemque intellegentiam accommodatius; idemque etiam, cum res postulabit, genus universum in species certas, ut nulla neque praetermittatur neque redundet, partietur ac dividet. —Orator ad M. Brutum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quemadmodum meretrix ita inter multos se dividet, ut nemo non aliquod signum familiaris animi ferat, ita, qui beneficia sua amabilia esse vult, excogitet, quomodo et multi obligentur et tamen singuli habeant aliquid, quo se ceteris praeferant. —De beneficiis Senecae ^[3][2]

saec. I.

• Applicitus cum clamore flevi et: “Hoc, inquam, a diis meruimus, ut nos sola morte coniungerent? Sed non crudelis fortuna concedit. Ecce iam ratem fluctus evertet, ecce iam amplexus amantium iratum dividet mare. Igitur, si vere Encolpion dilexisti, da oscula, dum licet, et ultimum hoc gaudium fatis properantibus rape”. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Itaque penitius consideranti est manifestum terram seu aridam per se nihil aliud esse praeterquam atomos seu corpora illa insecabilia, quae nulla virtute naturali vel alia potentia sunt divisibilia. Quae enim activa potentia illud dividet, cuius non sunt partes, cui videlicet potentia passiva non respondet? —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni ^[5][2]

Fontes