dividis

Discretiva

dividis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwidis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·dis — morphologica: di-vid-is

Loci

Quintus Curtius Rufus ca. 50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Hoc sacramento pietatis obstricti aversaremur scilicet, quem tu omnibus praeferebas! Igitur, si hoc crimen est, paucos innocentes habes, immo, hercules, neminem. Omnes enim Philotae amici esse voluerunt, sed totidem, quot volebant esse, non poterant. Ita, si a consciis amicos non dividis, ne ab amicis quidem separabis illos, qui idem esse voluerunt. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1][2]

Fontes