dividite

Discretiva

dividite dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīvidite	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	dīvidō (dīvidere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːˈwidite/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·di·te — morphologica: di-vid-ite

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

P. Cornelius Tacitus ca. 116

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Conferat his Ithacus Rhesum inbellemque Dolona

Priamidenque Helenum rapta cum Pallade captum:

luce nihil gestum, nihil est Diomede remoto;

si semel ista datis meritis tam vilibus arma,

dividite, et pars sit maior Diomedis in illis.

quo tamen haec Ithaco, qui clam, qui semper inermis

rem gerit et furtis incautum decipit hostem? —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• vos quoque, quorum alia nunc ora, alia pectora contueor, si legatos senatui, obsequium imperatori, si mihi coniugem et filium redditis, discedite a contactu ac dividite turbidos: id stabile ad paenitentiam, id fidei vinculum erit. —Annales P. Cornelii Taciti ^[3][2]

Fontes