donanda

Discretiva

donanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dōnanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dōnanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi dōnandus
dōnanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi dōnandus
dōnanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dōnandus
dōnanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dōnandus
dōnanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi dōnandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnan.da/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nan·da — morphologica: don-and-a

dōnandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dōnandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi dōnandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːˈnan.daː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nan·dā — morphologica: don-and-a

Latinitas Romana

class.  (41 p.C.n.)

• Non expedit omnia videre, omnia audire. Multae nos iniuriae transeant, ex quibus plerasque non accipit qui nescit. Non vis esse iracundus? ne fueris curiosus. Qui inquirit quid in se dictum sit, qui malignos sermones etiam si secreto habiti sunt eruit, se ipse inquietat. Quaedam interpretatio eo perducit ut videantur iniuriae; itaque alia differenda sunt, alia deridenda, alia  donanda . —De ira libri III Senecae ^[1][2]

saec. I.  (ca. 62/65 p.C.n.)

• si me degeneri stravissent fata sub hoste,

non derat fortis rapiendo dextera leto;

at nunc causa mihi est orandae sola salutis

dignum  donanda , Caesar, te credere vita. —Bellum civile sive Pharsalia M. Annaei Lucani ^[3][2]

Fontes