donandorum

Discretiva

donandorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dōnandōrum	casus genitivus pluralis · genus masculinum	gerundivi dōnandus
dōnandōrum	casus genitivus pluralis · genus neutrum	gerundivi dōnandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːnanˈdoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dō·nan·dō·rum — morphologica: don-and-orum

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354–430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Deinde parentes, fratres, conjux, liberi, propinqui, affines, familiares, et quicumque nobis aliqua necessitudine adjuncti sunt. Ipsa denique civitas, quae parentis loco haberi solet; honores etiam et laudes, et ea quae dicitur gloria popularis. Ad extremum pecunia, quo uno nomine continentur omnia quorum jure domini sumus, et quorum vendendorum aut donandorum habere potestatem videmur. Horum omnium quemadmodum lex illa sua cuique distribuat, difficile et longum est explicare, et plane ad id quod proposuimus non necessarium. —De libero arbitrio Augustini ^[1][2]

Fontes