dos

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /doːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dōs — morphologica: dos

Notatio

← Latine: dō (dare).

Nomen substantivum

dōs, dōtis fem.

1. Id quod datur puellae, quae in matrimonium collocatur.^[1]
2. (Meton.) ingenium.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dōs	dōtēs	I
gen.	dōtis	dōtium dōtum	II
dat.	dōtī	dōtibus	III
acc.	dōtem	dōtēs	IV
abl.	dōte	dōtibus	VI
voc.	dōs	dōtēs	V

Translationes

Id quod datur puellae

Anglice: dowry (en)

Germanice: Aussteuer (de) f, Mitgift (de) f

Ingenium

Anglice: talent (en)

Germanice: Talent (de) n

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 198 — “DOS, dōtis, f.”

Discretiva

dos dictio est in variis linguis:

• Francogallice: dos
• Hispanice: dos
• Lusitane: dos (de + o)