elaborari

Discretiva

elaborari dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ēlabōrārī	—	praesens	passiva	infinitivus	ēlabōrō (ēlabōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːla.boːˈraːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·la·bō·rā·rī — morphologica: e-labor-ari

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (70 a.C.n. / 684 a.u.)

• Hoc si ego non vidissem, si me non omnes noti ignotique monuissent id agi, id cogitari, in eo elaborari ut res in illud tempus reiceretur, credo, si meis horis in accusando uti voluissem, vererer ne mihi crimina non suppeterent, ne oratio deesset, ne vox viresque deficerent, ne, quem nemo prima actione defendere ausus esset, eum ego bis accusare non possem. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis ^[1][2]

Fontes