emo

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
em-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	emō	emam		emēbam	emerem	emam
II. sing.	emis	emās	eme!	emēbās	emerēs	emēs	emitō!
III. sing.	emit	emat		emēbat	emeret	emet	emitō!
I. plur.	emimus	emāmus		emēbāmus	emerēmus	emēmus
II. plur.	emitis	emātis	emite!	emēbātis	emerētis	emētis	emitōte!
III. plur.	emunt	emant		emēbant	emerent	ement	emuntō!
Thema	Vox passiva
em-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	emor	emar		emēbar	emerer	emar
II. sing.	emeris	emāris	emere!	emēbāris	emerēris	emēris	emitor!
III. sing.	emitur	emātur		emēbātur	emerētur	emētur	emitor!
I. plur.	emimur	emāmur		emēbāmur	emerēmur	emēmur
II. plur.	emiminī	emāminī	emiminī!	emēbāminī	emerēminī	emēminī	—
III. plur.	emuntur	emantur		emēbantur	emerentur	ementur	emuntor!

Thema	Vox activa
ēm-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	ēmī	ēmerim	ēmeram	ēmissem	ēmerō
II. sing.	ēmistī	ēmeris	ēmerās	ēmissēs	ēmeris
III. sing.	ēmit	ēmerit	ēmerat	ēmisset	ēmerit
I. plur.	ēmimus	ēmerimus	ēmerāmus	ēmissēmus	ēmerimus
II. plur.	ēmistis	ēmeritis	ēmerātis	ēmissētis	ēmeritis
III. plur.	ēmērunt	ēmerint	ēmerant	ēmissent	ēmerint

Discretiva

emo dictio est in variis linguis:

• Anglice: emo
• Batave: emo
• Esperantice: emo
• Finnice: emo

Formae affines

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

• Accessi tamen percontatusque pretium sum et adductus mira atque insperata uilitate libros plurimos aere pauco  emo  eosque omnis duabus proximis noctibus cursim transeo; atque in legendo carpsi exinde quaedam et notaui mirabilia et scriptoribus fere nostris intemptata eaque his commentariis aspersi, ut, qui eos lectitabit, is ne rudis omnino et ἀνήκοος inter istiusmodi rerum auditiones reperiatur. —Noctes Atticae A. Gellii ^[1]

Vide etiam:  → emo (Vicicitatio)

Fontes

1. Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber nonus. Capitulum IV, [5] — emo