errantibus

Discretiva

errantibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
errantibus	casus dativus pluralis	participii errāns
errantibus	casus ablativus pluralis	participii errāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /erˈrantibus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: er·ran·ti·bus — morphologica: err-ant-ibus

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• sparguntur aliquando et errantibus stellis ceterisque crines. sed cometes numquam in occasura parte caeli est, terrificum magna ex parte sidus atque non leviter piatum, ut civili motu Octavio consule iterumque Pompei et Caesaris bello, in nostro vero aevo circa veneficium, quo Claudius Caesar imperium reliquit Domitio Neroni, ac deinde principatu eius adsiduum prope ac saevum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes