essen

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads
Solum essen Germanice
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Essen.

Germanice

Appellatio pronuntiatusque

essenAPI: [ˈɛsn̩](appellatio normata)
essenAPI: [ˈɛsn̩](appellatio normata)

Verbum temporale

ess|en, -e, aß, gegessen

  1. (Intransitivum) cenō (ich esse = ich nehme die Hauptmahlzeit ein)
  2. (Transitivum) aliquid edō (ich esse etwas)

Coniugatio

Verbum finitum

More information Thema, Vox activa ...

Verbum infinitum

More information Modus, infinitivus ...

Dictiones derivatae

  • essbar
  • Essen
  • Esser
  • Esserin
Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads