extuli

Discretiva

extuli dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
extulī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	efferō (efferre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈeks.tuliː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ex·tu·lī — morphologica: ex-tul-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quod mea praedicatione factum esse scribis magis quam illius merito ut tantum ei debere viderer, est ita. Ego illa extuli semper et eo quidem magis ne quid ille superiorum meminisse me putaret. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Si amicum bonum amisi, non est mihi pro illo perfidia patienda, nec si bonos liberos extuli, in illorum locum impietas succedit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3]

saec. I.

• Cur tristiorem cernimus Saleianum?

‘An causa levis est?’ inquis, ‘extuli uxorem.’

O grande fati crimen! o gravem casum!

Illa, illa dives mortua est Secundilla,

Centena decies quae tibi dedit dotis?

Nollem accidisset hoc tibi, Saleiane. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4][2]

Fontes

3. Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 8. 74, versus 23 — extuli