facit

Discretiva

facit dictio est in variis linguis:

• Batave: facit
• Suecice: facit

Dictiones similes

• Germanice: Fazit

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
facit	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	faciō (facere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfa.kit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fa·cit — morphologica: fac-it

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

Albertus Magnus 1195-1280

Carolus Frank 1875-1950

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• De brassica quod concoquit. Brassica est quae omnibus holeribus antistat. Eam esto vel coctam vel crudam. Crudam si edes, in acetum intinguito. Mirifice concoquit, alvum bonam facit, lotiumque ad omnes res salubre est. Si voles in convivio multum bibere cenareque libenter, ante cenam esto crudam quantum voles ex aceto, et item, ubi cenaveris, comesto aliqua V folia; reddet te quasi nihil ederis, bibesque quantum voles. —De agri cultura M. Porci Catonis ^[1][2]

class.  (52-51 a.C.n.)

• Quo effecto, tamquam id habuerit operis ac muneris, ut hanc nobis efficeret sedem ad disputandum, statim praecipitat in Lirem, et quasi in familiam patriciam venerit, amittit nomen obscurius, Liremque multo gelidiorem facit. Nec enim ullum hoc frigidius flumen attigi, cum ad multa accesserim, ut vix pede temptare id possim, quod in Phaedro Platonis facit Socrates. —De legibus Ciceronis ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Bonos omnes oportet inter se amicos esse, etsi sunt minus noti, et potestate ipsa, qua mores eorum sectaeque conveniunt, amici sunt habendi; paria quippe a similibus non abhorrent. Unde inter solos bonos fidem amicitiae esse constat. Sapientia amatorem boni adulescentem facit, sed eum qui probitate ingenii sit ad artes bonas promptior. —De Platone et eius dogmate Apulei ^[4]

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Ad aliud dicendum, ut dicit Philosophus in secundo de anima loquens contra Empedoclem, quod licet calor operetur in augmento et nutrimento, non tamen est causa, sed concausa; anima enim est prima causa, quae movet non mota. Eodem modo dicimus quod sanguis non facit sensum, sed propter calorem naturalem, qui est in ipso, est concausa sentiendi et non causa, quae est principium primum sensus. —De homine Alberti Magni ^[5][2]

Latinitas nova

saec. XX.  (1949)

• Terminus a quo quoad materiam tractandam est universitas cognitionum scientificarum sive, uti aiunt moderni, »aspectus mundi scientificus«. Philosophi enim naturalis est explicare ulterius mundum realem nobis empirice notum; neque enim facit philosophus suum obiectum, sed supponit. Hic »aspectus« in libris scientificis describitur, qui consulendi sunt. —Philosophia naturalis Caroli Frank ^[6][2]

Fontes

4. Apuleius - De Platone et eius dogmate. (Bibliotheca Augustana): Liber II. Sectio 22 — facit