fandis

Discretiva

fandis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fandīs	casus dativus pluralis	gerundivi fandus
fandīs	casus ablativus pluralis	gerundivi fandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfandiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fan·dīs — morphologica: f-and-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• C.

“Mater, optumatum multo mulier melior mulierum,

missa sum superstitiosis hariolationibus,

meque Apollo fatis fandis dementem invitam ciet.

Virgines vereor aequalis; patris mei meum factum pudet,

optumi viri; mea mater, tui me miseret; mei piget.

Optumam progeniem Priamo peperisti extra me: hoc dolet:

men obesse, illos prodesse, me obstare, illos obsequi!” —De divinatione Ciceronis ^[1][2]

Fontes