fari

Discretiva

fari dictio est in variis linguis:

• Esperantice: fari
• Foroiuliane: fari
• Sicule: fari

Formae affines

Latine

fārī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fārī	—	praesens	activa	infinitivus	for

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfaːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fā·rī — morphologica: f-ari

Italice

fari

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fari	forma pluralis	substantivi faro

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfari/

Syllabificatio phonetica: fa·ri — morphologica: far-i

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Marcus Terentius Varro -116…-27

Vitruvius ca. -80…-15

C. Plinius Secundus 23-79

Marcus Valerius Martialis 40-103

Aulus Gellius ca. 130-180

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• sed quamquam me nocte premunt vestigia divum,

lux autem canae Tethyi restituit

(pace tua fari hic liceat, Rhamnusia virgo;

namque ego non ullo vera timore tegam,

nec, si me infestis discerpent sidera dictis,

condita quin veri pectoris evoluam):

non his tam laetor rebus, quam me afore semper,

afore me a dominae vertice discrucior,

quicum ego, dum virgo quondam fuit, omnibus expers

unguentis, una vilia multa bibi. —Carmina Catulli ^[1][2]

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Dies postridie Kalendas, Nonas, Idus appellati atri, quod per eos dies nihil novi inciperent. Dies fasti, per quos praetoribus omnia verba sine piaculo licet fari; comitiales dicti, quod tum ut in Comitio esset populus constitutum est ad suffragium ferundum, nisi si quae feriae conceptae essent, propter quas non liceret, ut Compitalia et Latinae. —De lingua Latina Varronis ^[3][2]

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

• In eo hominum congressu cum profundebantur aliter atque aliter e spiritu voces, cotidiana consuetudine vocabula, ut obtigerant, constituerunt, deinde significando res saepius in usu ex eventu fari fortuito coeperunt et ita sermones inter se procreaverunt. —De architectura Vitruvii ^[4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• infantis in nascendo nulla auditur ante quam totus emergat utero. primus sermo anniculo; set semenstris locutus est Croesi filius et in crepundiis prodigio, quo totum id concidit regnum. qui celerius fari coepere, tardius ingredi incipiunt. vox roboratur a XIIII annis; eadem in senecta exilior, neque in alio animalium saepius mutatur. —Naturalis historia Plinii ^[5]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Occurrit aliquis inter ista si draucus,

Iam paedagogo liberatus et cuius

Refibulavit turgidum faber penem:

Nutu vocatum ducis, et pudet fari

Catoniana, Chreste, quod facis lingua. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Filius Croesi regis, cum iam fari per aetatem posset, infans erat et, cum iam multum adolevisset, item nihil fari quibat. Mutus adeo et elinguis diu habitus est. Cum in patrem eius bello magno victum et urbe, in qua erat, capta hostis gladio educto regem esse ignorans invaderet, diduxit adulescens os clamare nitens eoque nisu atque impetu spiritus vitium nodumque linguae rupit planeque et articulate elocutus est clamans in hostem, ne rex Croesus occideretur. —Noctes Atticae A. Gellii ^[7][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Infans dicitur homo primae aetatis; dictus autem infans quia adhuc fari nescit, id est loqui non potest. Nondum enim bene ordinatis dentibus minus est sermonis expressio. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[8][2]

Fontes

5. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 112, [270] — fari