feceram

Discretiva

feceram dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
fēceram	prima singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	faciō (facere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfeːkeram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fē·ce·ram — morphologica: fug-eram

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (55 a.C.n. / 699 a.u.)

• Ego enim, ut, quem ad modum sentio, loquar, numquam mihi minus quam hesterno die placui; magis adeo id facilitate quam alia ulla culpa mea contigit, qui, dum obsequor adulescentibus, me senem esse sum oblitus fecique id, quod ne adulescens quidem feceram, ut eis de rebus, quae doctrina aliqua continerentur, disputarem. —De oratore Ciceronis ^[1][2]

class.

• Post longum intervallum Pompeios tuos vidi. In conspectum adulescentiae meae reductus sum. Quicquid illic iuvenis feceram, videbar mihi facere adhuc posse et paulo ante fecisse. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

saec. I.

• Cum ob hanc offensam praeclusissem mihi aditum, quem feceram, iterum ad licentiam redii. Interpositis enim paucis diebus, cum similis casus nos in eandem fortunam rettulisset, ut intellexi stertere patrem, rogare coepi ephebum, ut reverteretur in gratiam mecum, id est ut pateretur satis fieri sibi, et cetera quae libido distenta dictat. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][2]

Fontes