finiendam

Discretiva

finiendam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fīniendam	casus accusativus singularis · genus femininum	gerundivi fīniendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /fiːniˈen.dam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·ni·en·dam — morphologica: fin-iend-am

Loci

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hannibal Sagunto capto Carthaginem Novam in hiberna concesserat, ibique auditis quae Romae quaeque Carthagine acta decretaque forent, seque non ducem solum sed etiam causam esse belli, partitis divenditisque reliquiis praedae nihil ultra differendum ratus, Hispani generis milites convocat.

“Credo ego vos” inquit, “socii, et ipsos cernere pacatis omnibus Hispaniae populis aut 'finiendam nobis militiam exercitusque dimittendos esse aut in alias terras transferendum bellum; ita enim hae gentes non pacis solum sed etiam victoriae bonis florebunt, si ex aliis gentibus praedam et gloriam quaeremus.” —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes