finiendos

Discretiva

finiendos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
fīniendōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	gerundivi fīniendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /fiːniˈen.doːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: fī·ni·en·dōs — morphologica: fin-iend-os

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Quid dicam de ossibus; quae subiecta corpori mirabiles commissuras habent et ad stabilitatem aptas et ad artus finiendos adcommodatas et ad motum et ad omnem corporis actionem. Huc adde nervos, a quibus artus continentur, eorumque inplicationem corpore toto pertinentem; qui sicut venae et arteriae a corde tractae et profectae in corpus omne ducuntur. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Ad lateris dolores finiendos piperis, aristolochiae, nardi, murrae pares portiones. —De Medicina Celsi ^[3][2]

Fontes