generales

Discretiva

generales dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

generālēs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generālēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	adiectivi generālis
generālēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	adiectivi generālis
generālēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	adiectivi generālis
generālēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	adiectivi generālis
generālēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	adiectivi generālis
generālēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	adiectivi generālis

Appellatio pronuntiatusque

API: /ge.neˈraːleːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·rā·lēs — morphologica: general-es

Hispanice

generales

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generales	forma pluralis	adiectivi general
generales	forma pluralis · genus masculinum	substantivi general

Appellatio pronuntiatusque

API: [xe.neˈɾa.les]

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ra·les — morphologica: general-es

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Duo sunt primi et quasi generales civilium modi quaestionum, quorum alter thesis, alter hypothesis vocatur a Graecis. Nos priori nomen nisi graecum dare non possumus, ne posteriori quidem, quamquam videamur dare latinum potuisse, dedimus: quippe controversiam dicimus, quod nomen tam in thesin quam in hypothesin potest cadere; in utroque enim quaestio, id est controversia est. Porro hypotheseos significatio et declaratur ex ipso conposito nomine esse aliquid, quod est ὑπὸ τὴν θέσιν, id est sub illo genere quasi species. —De rhetorica Augustini ^[1][2]

Fontes