generanda

Discretiva

generanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

generanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi generandus
generanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi generandus
generanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi generandus
generanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi generandus
generanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi generandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈranda/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ran·da — morphologica: gener-and-a

generandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
generandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi generandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /geneˈrandaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ge·ne·ran·dā — morphologica: gener-and-a

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• debent adcommodatae esse et equorum naturae neque ex alia causa nomen accepisse. quippe quaedam animalium remediis nascuntur locupleti divinitate ad generanda praesidia, ut non sit mirari satis ingenium eius disponentis auxilia in genera, in causas, in tempora, ut aliis prosit aliud horis diesque nullus prope sine praesidiis reperiatur. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes