ha

Solum ha Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Ha.

Latine

Vicipaedia articulum habet de H.

hā

Appellatio pronuntiatusque

API: /haː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hā — morphologica: ha

Formae aliae

• h, H

Nomen substantivum

hā (fem., neut.; indeclinabile)

1. Nomen litterae abecedarii Latini H, seu h, quae inter ge et i stat.

Dictiones collatae

Abecedarium Latinum

A a

B be

C ce

D de

E e

F ef

G ge

H ha

I / J i

K ka

L el

M em

N en

O o

P pe

Q qu/cu

R er

S es

T te

U / V u

X ex/ix

Y y

Z zeta

Translationes

Nomen litterae abecedarii	dilatare ▼

Nomen litterae abecedarii	collabi ▲

Anglice: aitch (en) Francogallice: ache (fr) f, m Germanice: Ha (de) n Hispanice: hache (es) f Italice: àcca (it) f Lusitane: hagá (pt) m

ha

Appellatio pronuntiatusque

API: /ha/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ha — morphologica: ha

Interiectio

ha

1. (Exclamatio mirationis vel risus)

Usus

Latinitas humanistica

saec. XV.

• Ha, miserande puer, quae te dementia coepit!

Tu, veniente die, formosum tristis Iollam,

Tu, labente, canis; solusque in montibus erras. —Carmen bucolicon Gregorii Corrarii (1409-1464).

Discretiva

ha dictio est in variis linguis:

• Anglice: ha
• Batave: ha
• Danice: ha
• Esperantice: ha
• Germanice: ha
• Hungarice: ha
• Illyrice: ha
• Norvegice: ha
• Suecice: ha

Dictiones similes

• Lusitane: há

Formae affines

Hispanice

ha

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ha	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	haber

Appellatio pronuntiatusque

API: [a]

Syllabificatio phonetica: ha — morphologica: ha

Italice

ha

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ha	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	avere

Appellatio pronuntiatusque

API: /a/

Syllabificatio phonetica: ha — morphologica: ha