harum

Discretiva

harum dictio est in variis linguis:

• Indonesie: harum

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
hārum	casus genitivus pluralis · genus femininum	pronominis hic

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈhaːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: hā·rum — morphologica: h-arum

Formae aliae

• hārunc

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Aulus Cornelius Celsus 30

Quintus Curtius Rufus ca. 50

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-170

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Harum causarum principia suspiciosa ad acerbitatem ab accusatore ponentur, denuntiabiturque commune insidiarum periculum excitabunturque animi, ut attendant. —Partitiones oratoriae Ciceronis ^[1]

class.

• harum pars tecta quatiebant cuspide thyrsos,

pars e divolso iactabant membra iuvenco,

pars sese tortis serpentibus incingebant,

pars obscura cavis celebrabant orgia cistis,

orgia, quae frustra cupiunt audire profani;

plangebant aliae proceris tympana palmis

aut tereti tenuis tinnitus aere ciebant,

multis raucisonos efflabant cornua bombos

barbaraque horribili stridebat tibia cantu. —Carmina Catulli ^[2][3]

class.

• Ignotus autem paene in Italia, frequentissimus in quibusdam regionibus is morbus est, quem ἐλεφαντίασιν Graeci vocant; isque longis adnumeratur: quo totum corpus adficitur, ita ut ossa quoque vitiari dicantur. Summa pars corporis crebras maculas crebrosque tumores habet; rubor harum paulatim in atrum colorem convertitur. —De Medicina Celsi ^[4]

saec. I.

• Quin igitur ad diripiendos thesauros discurritis? harum enim opum regiarum utique populus est heres. Haec elocutus per medios anmatos erupit, et, qui abeunti viam dederant, ipsum ad pronuntiatam praedam sequebantur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[5][3]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Harum altera arida est atque fumo consimilis, quae terrenis eructationibus surgit, altera umida et egelida; hanc ex fluentis superioris vaporis natura ad se trahit; et ex hac quidem nebulae, rores, pruinae, nubila et imbres, nix atque grando generantur; de illa superiore, quam diximus siccam, venti, animae atque flamina et fulmina atque aliae ignitorum telorum gignuntur plurimae species. —De mundo Apulei ^[6][3]

saec. II.

• Nos autem postea ex Apollinari didicimus, vanos proprie dici, non ut vulgus diceret, desipientis aut hebetes aut ineptos, sed, ut veterum doctissimi dixissent, mendaces et infidos et levia inaniaque pro gravibus et veris astutissime componentes; stolidos autem vocari non tam stultos et excordes quam taetros et molestos et inlepidos, quos Graeci μχθηροὺς καὶ φορτικούς dicerent. Etyma quoque harum vocum et origines scriptas esse dicebat in libris Nigidianis. —Noctes Atticae A. Gellii ^[7]

saec. IV.

• Illam vero tertiam daemonum potentiam, quod diuturna rerum experientia quemadmodum praenoscant atque praenuntient multa didicerunt, ita contemnunt qui haec vigilanter curant a verissimae lucis veritate discernere, ut nec malos senes plura expertos, et ob hoc quasi doctiores, ideo probi adolescentes sibi antecellere existiment; nec medicos, nec nautas, nec agricolas, quos pravae voluntatis et iniquis moribus viderint, ideo sibi putent esse praeferendos, quod illi de valetudinibus, illi de tempestatibus, illi de arbustorum frugumque generibus multa ita praenuntiant, ut harum rerum inexperto divinare videantur. —De divinatione daemonum Augustini ^[8][3]

Latinitas nova

saec. XIX.

• Harum vero aliae sunt ut subiectum, veluti partes: aliae ut quidditas, nempe totum, et compositio et forma; sed semen, et medicus, et consultans, et omnino quod est faciens, haec, inquam, omnia sunt causae unde est principium mutationis vel status vel motionis; aliae vero sunt causae, ut finis bonumque aliorum. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[9][3]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - Partitiones oratoriae. (→Vicifons): XXXV. [121] — harum
4. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, XXV. [1] — harum
7. Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber duodevicesimus. Capitulum IV, [11] — harum