iactae

Discretiva

iactae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
iactae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii iactus
iactae	casus dativus singularis · genus femininum	participii iactus
iactae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii iactus
iactae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii iactus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈjak.tae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: iac·tae — morphologica: iact-ae

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

C. Plinius Secundus 23-79

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

• In me uno consulares faces iactae manibus tribuniciis, in me omnia, quae ego quondam rettuderam, coniurationis nefaria tela adhaeserunt. Quod si, ut multis fortissimis viris placuit, vi et armis contra vim decertare voluissem, aut vicissem cum magna internecione improborum, sed tamen civium, aut interfectis bonis omnibus, quod illis optatissimum erat, una cum re publica concidissem. —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• tamen omnia haec pariterque eodem inpellentia unus ac parvus admodum pisciculus, echenais appellatus, in se tenet. ruant venti licet, saeviant procellae: imperat furori viresque tantas compescit et cogit stare navigia, quod non vincula ulla, non ancorae pondere inrevocabili iactae. infrenat impetus et domat mundi rabiem nullo suo labore, non renitendo aut alio modo quam adhaerendo. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• et iactae itaque moles infesto ac profundo mari et excisae rupes durissimi silicis et campi montibus aggere aequati et complanata fossuris montium iuga, incredibili quidem celeritate, cum morae culpa capite lueretur. ac ne singula enumerem, immensas opes totumque illud Ti. Caesaris vicies ac septies milies sestertium non toto vertente anno absumpsit. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[4][2]

Fontes