iactos

Discretiva

iactos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
iactōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii iactus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈjak.toːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: iac·tōs — morphologica: iact-os

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• Ut rediit animus, tua facta requirere coepi.

narrat aenipedes Martis arasse boves,

vipereos dentes in humum pro semine iactos,

et subito natos arma tulisse viros –

terrigenas populos civili Marte peremptos

inplesse aetatis fata diurna suae.

devictus serpens. iterum, si vivat Iason,

quaerimus; alternant spesque timorque vicem. —Heroides Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes