iacturae

Discretiva

iacturae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
iactūrae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii iactūrus
iactūrae	casus dativus singularis · genus femininum	participii iactūrus
iactūrae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii iactūrus
iactūrae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii iactūrus
iactūrae	casus genitivus singularis	substantivi iactūra
iactūrae	casus dativus singularis	substantivi iactūra
iactūrae	casus nominativus pluralis	substantivi iactūra
iactūrae	casus vocativus pluralis	substantivi iactūra

Appellatio pronuntiatusque

API: /jakˈtuːrae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: iac·tū·rae — morphologica: iact-ur-ae

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Petronius Arbiter ca. 14-66

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum? ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• Plura volebat proferre, credo, et ineptiora praeteritis, cum ancilla Tryphaenae Gitona in partem navis inferiorem ducit, corymbioque dominae pueri adornat caput. Immo supercilia etiam profert de pyxide, sciteque iacturae liniamenta secuta totam illi formam suam reddidit. Agnovit Tryphaena verum Gitona, lacrimisque turbata tunc primum bona fide puero basium dedit. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Subicit alius: «Laudo istam tuam mehercules et ipse constantiam, quod cotidie furatis clanculo partibus praevenisti querimoniam, quam diutissime sustinens tacitus ingemescebam, ne viderer rapinae sordidae meum fratrem arguere. Sed bene, quod utrimquesecus sermone prolato iacturae remedium quaeritur, ne silentio procedens simultas Eteocleas nobis contentiones pariat.» —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[4][2]

Fontes