impero

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈimperoː/, [ˈɪmpɛroː]

(classice)

Syllabificatio phonetica: im·pe·rō — morphologica: im-per-o

Notatio

← in- + parō

Verbum temporale

impĕr|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. Iubere, mandāre.
2. Regnāre.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
imper-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	imperō	imperem		imperābam	imperārem	imperābō
II. sing.	imperās	imperēs	imperā!	imperābās	imperārēs	imperābis	imperātō!
III. sing.	imperat	imperet		imperābat	imperāret	imperābit	imperātō!
I. plur.	imperāmus	imperēmus		imperābāmus	imperārēmus	imperābimus
II. plur.	imperātis	imperētis	imperāte!	imperābātis	imperārētis	imperābitis	imperātōte!
III. plur.	imperant	imperent		imperābant	imperārent	imperābunt	imperantō!
Thema	Vox passiva
imper-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	imperor	imperer		imperābar	imperārer	imperābor
II. sing.	imperāris	imperēris	imperāre!	imperābāris	imperārēris	imperāberis	imperātor!
III. sing.	imperātur	imperētur		imperābātur	imperārētur	imperābitur	imperātor!
I. plur.	imperāmur	imperēmur		imperābāmur	imperārēmur	imperābimur
II. plur.	imperāminī	imperēminī	imperāminī!	imperābāminī	imperārēminī	imperābiminī	—
III. plur.	imperantur	imperentur		imperābantur	imperārentur	imperābuntur	imperantor!

Thema	Vox activa
imperāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	imperāvī	imperāverim	imperāveram	imperāvissem	imperāverō
II. sing.	imperāvistī	imperāveris	imperāverās	imperāvissēs	imperāveris
III. sing.	imperāvit	imperāverit	imperāverat	imperāvisset	imperāverit
I. plur.	imperāvimus	imperāverimus	imperāverāmus	imperāvissēmus	imperāverimus
II. plur.	imperāvistis	imperāveritis	imperāverātis	imperāvissētis	imperāveritis
III. plur.	imperāvērunt	imperāverint	imperāverant	imperāvissent	imperāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	imperāre	imperāvisse	imperātūrum, -am, -um esse	imperāns		imperātūrus, -a, -um­
Vox passiva	imperārī	imperātum, -am, -um esse	imperātum īrī		imperātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
imperandī		imperandus, -a, -um			imperātum	imperātū

Dictiones derivatae

• imperābiliter (adverbium)
• imperātio
• imperātīvus, imperātīvē (adverbium)
• imperātor
• imperātōrius, imperātōriē (adverbium)
• imperātrīx
• imperātum
• imperātus
• imperiālis, imperiāliter (adverbium)
• imperiōsus, imperiōsē (adverbium)
• imperitō, imperitāre
• imperium

Translationes

Iubere, mandare

Anglice: command (en), impose (en)

Germanice: befehlen (de), anordnen (de)

Regnare

Anglice: rule (en), govern (en)

Germanice: herrschen (de), regieren (de)