inducatis

Discretiva

inducatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcātis	secunda pluralis	praesens	activa	coniunctivus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cā·tis — morphologica: in-duc-atis

Loci

Plinius minor 61-113

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Atque utinam tam claros praeceptores inducatis, ut in finitimis oppidis studia hinc petantur, utque nunc liberi vestri aliena in loca ita mox alieni in hunc locum confluant! —Epistulae Plini minoris ^[1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quod ideo dictum velim, ut vos quoque ad amandum colendumque talem dominum, quod fecisse vos semper scio, magis ac magis animum inducatis. —Epistole extravagantes Petrarcae ^[3][2]

Fontes