inducerent

Discretiva

inducerent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcerent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkerent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·ce·rent — morphologica: in-duc-erent

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Tutores pecuniam praetori si pupillae nomine dedissent, grandem praesertim, quem ad modum in rationem inducerent, quem ad modum sine periculo suo dare possent, non videbant; simul et istum fore tam improbum non arbitrabantur; saepe appellati pernegaverunt. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis ^[1][2]

class.

• Novum foedus si secure facere vellent, convenire prius de condicionibus debere; si in animum inducerent, ut ex aequo foedus fieret, et se visurum quid sibi faciendum esset, et illos credere e re publica consulturos. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

}}

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Ego vero ut ex me aliquid accipere in animum inducerent, iterum atque iterum nequicquam institi. Quid vis? agnovi femineam romanam indolem et delectatus sum cogitans quam multarum nationum femine non solum oblata non respuerent, sed negata etiam importune deposcerent. —Epistole familiares Petrarcae ^[4]

Fontes

4. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber XVI. 8: [5] — inducerent