induceretis

Discretiva

induceretis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcerētis	secunda pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːkeˈreːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·ce·rē·tis — morphologica: in-duc-eretis

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• ut, cum omnem pecuniam ex aerario exhausissetis, ex vectigalibus redegissetis, ab omnibus regibus, gentibus, ab imperatoribus nostris coegissetis, tamen omnes vobis pecunias ad nutum vestrum penderent; ut idem partim invidiosos agros a Sullanis possessoribus, partim desertos ac pestilentis a vestris necessariis et a vobismet ipsis emptos quanti velletis populo Romano induceretis; ut omnia municipia coloniasque Italiae novis colonis occuparetis; ut quibuscumque in locis vobis videretur ac quam multis videretur colonias conlocaretis; —De lege agraria oratio secunda contra P. Servilium Rullum tr. pleb. in Senatu Ciceronis ^[1][2]

Fontes