induceris

Discretiva

induceris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

indūceris

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūceris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkeris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·ce·ris — morphologica: in-duc-eris

indūcēris

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcēris	secunda singularis	futurum	passiva	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /induːˈkeːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cē·ris — morphologica: in-duc-eris

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Proponitur praemium ut pecces, id est, quod te delectat; facis propter quod cupis. Sed forte non induceris donis, terreris minis; facis propter quod times. Corrumpere te vult aliquis, ut dicas, verbi gratia, falsum testimonium. —Enarrationes in Psalmos Augustini ^[1][2]

Fontes