induces

Discretiva

induces dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

indūcēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcēs	secunda singularis	futurum	activa	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkeːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cēs — morphologica: in-duc-es

Anglice

induces

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
induces	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	induce

Appellatio pronuntiatusque

API: /ɪnˈdjuːsɪz/

(Britannice)

API: /ɪnˈduːsɪz/

(Americane)

Syllabificatio phonetica: in·du·ces — morphologica: induce-s

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Tu igitur animum induces (sic enim mecum agebas) causam istam et contra facta tua et contra scripta defendere? —De divinatione Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quod si aliquem magis beatum induxeris, induces et multo magis; innumerabilia discrimina summi boni facies, cum summum bonum intellegam, quod supra se gradum non habet. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

Fontes