inducis

Discretiva

inducis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·cis — morphologica: in-duc-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hic tu me etiam gloriari vetas; negas esse ferenda quae soleam de me praedicare, et homo facetus inducis etiam sermonem urbanum ac venustum, me dicere solere esse me Iovem, eundemque dictitare Minervam esse sororem meam. —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis ^[1]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - De domo sua ad pontifices oratio. (The Latin Library): XXXIV. [92] — inducis