inducitis

Discretiva

inducitis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
indūcitis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkitis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·dū·ci·tis — morphologica: in-duc-itis

Loci

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed quoniam vos regno impotenti finem ut imponatis non inducitis in animum, nos, quamquam armis possumus adserere Latium in libertatem, consanguinitati tamen hoc dabimus ut condiciones pacis feramus aequas utrisque, quoniam vires quoque aequari dis immortalibus placuit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.

• Quid enim aliud agitis, cum eum, quem interrogatis, scientes in fraudem inducitis, quam ut formula cecidisse videatur? Sed quemadmodum illos praetor, sic hos philosophia in integrum restituit. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

Fontes