inducunt
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Discretiva
| inducunt dictio est in variis linguis: |
Formae affines
Latine
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈduːkunt/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·dū·cunt — morphologica: in-duc-unt
Latinitas Romana
Fontes
- Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber primus. XXV. [85] — inducunt
- Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber tertius, X. — inducunt
- De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber octavus, 3. [10] — inducunt
- Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undevicesimus, cap. 59, [182] — inducunt
- Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quintus, XIV. [9] — inducunt
- Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XII. [9] — inducunt
- Hildegardis Bingensis - Liber divinorum operum simplicis hominis. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Pars prima. Visio tertia, XVIII — inducunt
- Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De vita solitaria. (Universitas Turicensis): Liber II. 12 — inducunt
- Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De monade numero et figura. (Universitas Turicensis): Cap. I. [3] — inducunt
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads