insularum

Discretiva

insularum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
īnsulārum	casus genitivus pluralis	substantivi īnsula

Appellatio pronuntiatusque

API: /iːnsuˈlaːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: īn·su·lā·rum — morphologica: insul-arum

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

P. Cornelius Tacitus ca. 116

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• At vero quanta maris est pulchritudo, quae species universi, quae multitudo et varietas insularum, quae amoenitates orarum ac litorum, quot genera quamque disparia partim submersarum partim fluitantium et innantium beluarum partim ad saxa nativis testis inhaerentium. ipsum autem mare sic terram appetens litoribus eludit, ut una ex duabus naturis conflata videatur. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Paene insularum, Sirmio, insularumque

ocelle, quascumque in liquentibus stagnis

marique vasto fert uterque Neptunus,

quam te libenter quamque laetus inviso,

vix mi ipse credens Thuniam atque Bithunos

liquisse campos et videre te in tuto! —Carmina Catulli ^[3][2]

class.

• Illa facies pulcherrima est cum iam se in agros Nilus ingessit: latent campi opertaeque sunt valles, oppida insularum modo exstant, nullum mediterraneis nisi per navigia commercium est maiorque est laetitia gentibus quo minus terrarum suarum vident. —Naturales quaestiones Senecae ^[4]

saec. I.

• ultra has etiamnum duae Hesperidum insulae narrantur, adeoque omnia circa hoc incerta sunt, ut Statius Sebosus a Gorgonum insulis praenavigatione Atlantis dierum XL ad Hesperidum insulas cursum prodiderit, ab his ad Hesperu Ceras unius. nec Mauretaniae insularum certior fama est. —Naturalis historia Plinii ^[5]

saec. I.

• At id falsum est: nam plurimum refert cuius sit formae ille circumitus, reprehensique a geometris sunt historici qui magnitudinem insularum satis significari navigationis ambitu crediderunt. Nam ut quaeque forma perfectissima, ita capacissima est. —Institutio oratoria Quintiliani ^[6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Britannia, insularum quas Romana notitia complectitur maxima, spatio ac caelo in orientem Germaniae, in occidentem Hispaniae obtenditur, Gallis in meridiem etiam inspicitur; septentrionalia eius, nullis contra terris, vasto atque aperto mari pulsantur. —Agricola P. Cornelii Taciti ^[7]

Fontes

4. Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber IV. 2, versus 11 — insularum
5. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 36, [201] — insularum
7. Publius Cornelius Tacitus - De vita Iulii Agricolae. (The Latin Library):  [10] — insularum