interfice

Discretiva

interfice dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
interfice	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	interficiō (interficere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈter.fi.ke/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·ter·fi·ce — morphologica: inter-fic-e

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Noli admirari, quare tibi femina nulla,

Rufe, velit tenerum supposuisse femur,

non si illam rarae labefactes munere vestis

aut perluciduli deliciis lapidis.

laedit te quaedam mala fabula, qua tibi fertur

valle sub alarum trux habitare caper.

hunc metuunt omnes, neque mirum: nam mala valdest

bestia, nec quicum bella puella cubet.

quare aut crudelem nasorum interfice pestem,

aut admirari desine cur fugiunt. —Carmina Catulli ^[1][2]

Fontes