interfuit

Discretiva

interfuit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
interfuit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	intersum (interesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈterfuit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·ter·fu·it — morphologica: inter-fu-it

Loci

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hac quoque gente adiuncta Chalcidem regressus, praemissis inde litteris, ut Demetriadem convenirent principes Aetolorum, cum quibus de summa rerum deliberaret, navibus eo ad diem indictum concilio venit. et Amynander, accitus ad consultandum ex Athamania, et Hannibal Poenus, iam diu non adhibitus, interfuit ei consilio. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes