intersunt

Discretiva

intersunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
intersunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	intersum (interesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /inˈtersunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: in·ter·sunt — morphologica: inter-sunt

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Cimmerius Bosporus id os vocatur, II quingentorum passuum latitudine. at inter duos Bosporos Thracium et Cimmerium derecto cursu, ut auctor est Polybius, D intersunt. —Naturalis historia Plinii ^[1]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 45, [116] — intersunt