interventor

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /interˈwentor/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·ter·ven·tor morphologica: inter-ven-tor

Notatio

Latine: interveniō

Nomen substantivum

interven|tor, -tōris masc.

  1. Qui intervenit, qui aliquid agenti supervenit.[1]
  2. Qui pro altero intervenit, et fidem suam interponit.[1]

Declinatio

Dictiones collatae

Translationes

Remove ads

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 912 “INTERVENTOR, ōris, m. 3.”

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads